مجله رازینه
سندرم توره (TS) یک اختلال عصبی است که با حرکات تکراری، کلیشه ای و غیرارادی همراه است. این اختلال به نام دکتر جرج جیلز دلا تورته، متخصص مغز و اعصاب فرانسوی که در سال 1885 برای اولین بار، این شرایط را در یک ورزشکار 86 ساله فرانسوی کشف کرد، نامگذاری شده است.
علائم اولیه سندرم توره در بیشتر موارد در دوران کودکی بین سنین 7 تا 10سالگی دیده می شود. سندروم توره در مردان حدود سه تا چهار برابر بیشتر از زنان دیده میشود و در همه نژادها وجود دارد.طبق تحقیقات انجام شده 2000.000آمریکایی دارای شدید ترین نوع سندرم Tourette هستند. اگرچه سندرم Tourette می تواند یک بیماری مزمن با علائمی در تمام طول عمر باشد، اکثر افراد مبتلا به این بیماری علائم بالینی خود را در اوایل نوجوانی تجربه می کنند و این علائم تا بزرگسالی نیز ادامه می یابد.
علائم سندرم توره چیست؟
تیکهای این بیماری، به دو دسته ساده و پیچیده طبقهبندی میشود.
تیک ساده: تیک ساده حرکات تکراری است که تعداد محدودی از گروههای عضلانی را درگیر میکنند. برخی از رایج ترین تیکهای ساده مانند چشمک زدن و سایر ناهنجاریهای بینایی، حرکت شانه و سر، تیک ساده صوتی مانند ایجاد صداهای غیرارادی مانند خرناس یا ایجاد صداهایی مانند گرفتن گلو باشد.
تیک های پیچیده: تیکهای پیچیده الگوهای هماهنگ حرکات غیرارادی هستند که چند گروه عضلانی را درگیر می کنند. نمونهای از تیکهای پیچیده شامل خواب رفتن صورت همراه با پیچ و تاب سر و شانه است.
تیکها اغلب با هیجان یا اضطراب تشدید شده و در فعالیت های آرام و متمرکز بهبود مییابند. بعضی از تجربیات فیزیکی می تواند باعث ایجاد یا تشدید شدن عوارض شود. تیکها در طول خواب از بین نمیروند اما اغلب به طور قابل توجهی کاهش مییابند.
دوره سندرم توره چیست؟
تیکهای سندروم توره متناسب با گذشت زمان با فرکانس، موقعیت، و شدت متفاوتی اتفاق میافتند. اولین علائم معمولا در ناحیه سر و گردن خود را نشان میدهد و در بعضی موارد به عضلات تنه و اندامها نیز انتقال پیدا میکند. به طور کلی تیکهای بدنی قبل از ایجاد تیکهای صوتی و تیکهای ساده قبل از تیکهای پیچیده خود را نشان میدهند.
آیا تیکهای مربوط به سندروم توره قابل کنترل هستند؟
گرچه علائم سندرم توره غیرارادی است، بعضی افراد می توانند کنترل تیکهای خود را به دست گرفته و برای به حداقل رساندن عملکرد تیکها تلاش کنند و حتی در مواردی تیکها را سرکوب نمایند، اما در اغلب موارد کنترل تیکها غیر ممکن است.
چه چیزی باعث ایجاد سندرم Tourette میشود؟
اگر چه علت سندرم توره ناشناخته است، تحقیقات اخیر نشان میدهد که اختلالات در برخی مناطق مغزی (از جمله گانگلیسهای پایه، لوبهای پیشانی و قشر مغز)، مدارهایی که این مناطق را به هم متصل می کنند و انتقال دهندههای عصبی (دوپامین، سروتونین و نوراپی نفرین) مسئول برای ارتباط بین سلولهای عصبی، باعث ایجاد این بیماری میشوند.
چه اختلالاتی با سندرم توره مرتبط است؟
بسیاری از افراد مبتلا به سندرم توره دارای مشکلات اضافی مانند بیتوجهی هستند؛ بیشفعالی و تکانشگری (اختلال بیشفعالی کمبود توجه – ADHD) و مشکلات مرتبط با خواندن، نوشتن و ریاضی و علائم وسواسی اجباری مثل نگرانی و رفتارهای تکراری در این افراد دیده میشود.
به عنوان مثال، نگرانی در مورد خاک و میکروبها ممکن است با شستشوی تکراری و پی در پی دستها همراه باشد و یا نگرانی در مورد اتفاقات بد ممکن است با رفتارهای روحی مانند شمارش، تکرار یا مرتب کردنهای وسواسی مرتبط باشد. با توجه به طیف وسیعی از عوارض بالقوه، افرادی که مبتلا به سندرم Tourette هستند، بهتر است با دریافت مراقبتهای پزشکی و دریافت برنامه درمان جامع اقدامات لازم را انجام دهند.
سندرم توره چگونه تشخیص داده می شود؟
سندرم Tourette بیماری است که خود فرد بیشتر در تشخیصش نقش دارد. پزشک پس از تایید اینکه بیمار برای مدت حداقل یک سال از وجود علائم آگاهی مییابد وجود آن را تشخیص میدهد. در این بین وجود سایر شرایط عصبی یا روانپزشکی که ممکن است به بیماری سندروم توره مربوط نباشند اما به علائم آن شبیه باشند، بایستی به درستی تشخیص داده شوند مانند رفتارهای کلیشه ای در مبتلا شدن به اوتیسم و مانند آن.
بیشتر بخوانید:
- علائم ابتلا به دیابت
- نشانههای ایدز+ مراکز آزمایش ابتلا به ایدز+ هزینه آزمایش
- راههای درمان تبخال و زگیل تناسلی
همچنین برای تشخیص این بیماری مطالعات عصبی تصویرسازی، مانند MRI و CT اسکن و اسکن EEG و یا برخی از آزمایشهای خون مورد استفاده قرار میگیرد.
برای تشخیص صحیح سندرم توره زمانی که علائم در برخی از موارد وجود دارد به پزشک متخصص رجوع کنید. علائم خفیف ویا حتی متوسط بیماری سندروم توره برای اکثر خانوادهها و پزشکان ناآشنا با این بیماری غیر قابل درک است و حتی ممکن است به عنوان بخشی از فرآیند رشد یا در مواردی دیگر، علائم بیماری دیگری تلقی شود.
به عنوان مثال، والدین ممکن است تصور کنند، چشمک زدن غیرارادی فرزندشان به مشکلات بینایی مرتبط است. بیماری بسیاری از افراد مبتلا به سندروم توره پس از آنکه اطرافیانشان در مورد سندرم توره از دیگران علائمی دیده ویا شنیدند، تشخیص داده می شود.
سندرم Tourette چگونه درمان می شود؟
از آنجایی که علائم سندروم توره اغلب باعث اختلال نمیشوند، اکثر افراد مبتلا به سندرم Tourette نیاز به هیچ دارویی برای سرکوب بیماری خود ندارند. با این حال، داروهای موثر برای کنترل برخی از علائم وجود دارد. haloperidol Neuroleptics و pimozide از داروهای مفید برای سرکوب تیک هستند اما برخی نسبت به آنها اثرات بیشتری دارند.
متاسفانه هیچ دارویی وجود ندارد که برای همه افراد مبتلا به سندرم Tourette مفید باشد و هیچ دارویی به طور کامل علائم را از بین نمیبرد. علاوه بر این، تمام داروها دارای عوارض جانبی هستند. اکثر عوارض جانبی را می توان با شروع درمان به آرامی و با کاهش دوز در هنگام بروز عوارض جانبی کنترل کرد.
تحقیقات اخیر نشان می دهد که داروهای محرک مانند methylphenidate و dextroamphetamine می توانند علائم ADHD را در افرادی که مبتلا به سندرم Tourette هستند را کاهش دهد. همچنین برای علائم وسواسی-اجباری، مهارکنندههای بازجذب سروتونین (کلومیفامین، فلووکستین، فلووکسامین، پاروکستین و سرترالین) در بعضی از بیماران اثربخشی داشته اند.
روان درمانی نیز ممکن است مفید باشد. اگرچه مشکلات روانشناختی باعث ایجاد سندرم توره نمیشوند، اما ممکن است چنین مشکلی از سندرم Tourette ایجاد شود. روان درمانی می تواند فردی با سندرم توره را بهتر درک کند و با مشکلات اجتماعی و عاطفی ثانویه که گاهی اوقات رخ میدهد، مقابله کند. اخیرا، درمانهای خاص رفتاری که شامل آموزش آگاهی و آموزش پاسخ های رقابتی مانند جابجایی داوطلبانه در واکنش به درخواست پیش بینیشده، در آزمایشهای کوچک کنترل شده موثر واقع شدهاند. مطالعات بزرگ و قطعی مطالعات NIH در حال انجام است.
آیا سندرم Tourette به ارث می رسد؟
شواهد حاصل از مطالعات دوقلوها و خانوادهها نشان میدهد که سندرم توره یک اختلال ارثی است. مطالعات اخیر نشان می دهد که الگوی ارث بردن افراد بسیار پیچیده است. اگرچه ممکن است چند ژن دارای تأثیرات قابل توجه باشد، ولی بسیاری از ژن ها با اثرات کمتر و عوامل محیطی در توسعه سندرم توره هم نقش دارند. همچنین مطالعات ژنتیکی نشان میدهد که برخی از اشکال بیشفعالی و وسواس-اجباری به طور ژنتیکی مرتبط با سندرم Tourette هستند، اما شواهد کمتری برای ارتباط ژنتیکی بین سندرم توره و سایر مشکلات عصبی رفتاری وجود دارد که معمولا با سندرم توره مرتبط میشوند.همانطور که گفته شد جنسیت شخص نیز نقش مهمی در بیان ژن سندرم توره دارد.
بهترین محیط آموزشی برای کودکان مبتلا به سندرم Tourette کجاست؟
اگرچه دانش آموزان مبتلا به سندرم Tourette اغلب در کلاس درس به خوبی عمل میکنند، بیشفعالی، ناتوانیهای یادگیری، نشانههای وسواسی-اجباری و تکرارهای مکرر می توانند به شدت بر روی عملکرد تحصیلی یا سازگاری اجتماعی فرد تاثیرگذار باشند. پس از ارزیابی جامع، دانشآموزان باید در یک محیط آموزشی که به نیازهای فردی خاص آنها پاسخ میدهد، قرار گیرد. دانشآـموزان مبتلا به سندرم توره نیاز به یک محیط آموزشی منعطف دارند که آنها را تشویق کند تا به پتانسیل کامل خود بپردازند و نیازهای خاص خود را برآورده کنند.
منبع: medicinenet و توره
